Vuelve Al Sur

Vuelve Al Sur...Terugkeer naar het Zuiden.
De titel van een schitterend tangonummer, en voor mij de realiteit.
Tien jaar geleden was ik hier al, aan de Atlantische kust, weliswaar in ander gezelschap en in een ander seizoen. Toen was het hier winter en koud, nu nazomer, maar met zomerse temperaturen (25 graden).

De stad Puerto Madryn is in die tien jaar flink aangekomen, jammer genoeg niet altijd op een esthetisch verantwoorde manier. Hoewel de stad opgeknapt is, en er moderner uitziet, zijn aan de kust de typische littekens bijgekomen die we zelf maar al te goed kennen van onze eigen volgebouwde kust. Gelukkig nog niet in de mate van pakweg een Blankenberge, maar toch...

Nu, waarom zijn we hier, en waarom was ik hier 10 jaar geleden ook? De attractie van de streek is Peninsula Valdes, een schiereiland zo groot als Vlaanderen, met een schitterend scala aan zeezoogdieren en aanverwanten: walvissen, orka´s, zeeleeuwen, zeeolifanten, pinguins tot guanaco´s, gordeldieren en struisvogelachtigen toe.

Walvissen zijn er evenwel nu niet, het is het seizoen niet, die heb ik de vorige keer gezien tijdens de winter. Orka´s zijn er wel, op een bepaalde plaats (Punta Norte), waar ze een uniek jaagpatroon volgen. Ze gooien zich op het strand vanuit de kolkende branding in de hoop een zeeleeuwenpup te verschalken. We hoopten dit ook te mogen meemaken, maar de ranger wist te vertellen dat de orka´s zich al enkele dagen niet vertoond hadden. Niks aan te doen, als we per se orka´s willen zien dan moeten we maar naar Sea World gaan.
De andere dieren waren er wel: zeeleeuwen in groten getale, zeeolifanten en pinguins eerder schaars. Vanuit het dorpje Puerto Piramides zijn we dan nog enkele zeeleeuwenkolonies gaan bekijken met een zodiac. Op die manier kom je dichter bij de dieren dan op land.

Onze gids Mary vertelde ons nog volgend verhaal:
door de economische groei zijn veel mensen in de streek komen wonen. Meer mensen betekent meer afval. Meer afval betekent meer voedsel voor de meeuwen, die sterk in getal toegenomen zijn. Deze meeuwen hebben ook de gewoonte om stukken dode huid van walvissen af te pikken (een soort van peeling eigenlijk), allemaal zeer onschuldig en nuttig. Maar je kunt je voorstellen, als veel meeuwen een stuk van de peeling willen meepikken dan schiet er niet veel dode huid meer over. Levende huid en vetlaag, dat wel. En ja, je raadt het al, een bepaalde groep meeuwen heeft de smaak van de vetlaag ontdekt en valt de walvissen nu lastig door diepe gaten in hun huid te pikken. De enige manier waarop de walvis dit kan vermijden is door te duiken. Nu moet je weten dat de walvissen die hier in de buurt rondzwemmen bijna allemaal zogende moeders met een kalf zijn. Veel energie gaat dus verloren aan het ontwijken van de meeuwen en dat zorgt voor problemen tijdens het zogen. Een groep wetenschappers onderzoekt nu hoe groot de populatie meeuwen is die dat gedrag vertoont, met de bedoeling om deze groep te elimineren.
Of hoe de mens weer eens zijn omgeving aantast...

Sinds gisteren zitten we in Trelew, de grootste stad van de provincie Chubut, omdat we morgen een vliegtuig nemen naar El Calafate. Er is geen rechtstreekse busverbinding en de afstand is vermoeiend groot. Vliegen is de beste optie.

Hier in Trelew is niet bijster veel te doen. Gisteren zijn we nog even naar het Welshe dorpje Gaiman geweest om van een Welsh afternoon tea (calorieboost) te genieten. We hebben hetzelfde teehuis gekozen als 10 jaar geleden. De charmante dame die het toen runde (Marta Rees) is blijkbaar vorig jaar overleden, haar kleindochter runt de zaak nu.

En, om de schaarste aan pinguins op Peninsula Valdes goed te maken is er een veel betere optie: Punta Tombo, de grootste pinguinkolonie op het continent, met een half miljoen bewoners, een echte pinguinmetropool. Onder leiding van de gids mag je tussen de pinguins wandelen, die zich niet veel aantrekken van de bezoekende aliens.

Ziezo, we zijn weer up to date.
Morgenvroeg dus een grote sprong zuidwaarts, naar de Glaciar Perito Moreno, een van de mooiste gletsjers ter wereld naar men zegt.
Keep you posted. Hasta luego!