Lieve vrienden,
De laatste avond voor onze terugkeer naar Europa en het beurstumult, en even de balans opmaken van de voorbije week.
Over een ding zijn we het eens: Java op zich is niet leuk. Nope. Te veel mensen, te veel brommers, te veel smog, te veel verkeer en steden met nul charme. De natuurwonderen van Java daarentegen...
Maar goed, eerst nog iets over de negatieve kantjes :)
Onze dodenrit van Yogjakarta naar Bromo is daar een perfecte illustratie van: Jim en ik zaten vooraan in het minibusje (een zeer oncomfortabele plaats, geloof me), met naast ons een licht psychotische chauffeur. Indonesiers rijden over het algemeen, euhm, assertief. Deze reed regelrecht crapuleus. Het aantal bijna-botsingen hebben we niet bijgehouden, maar het waren er veel. Een hels tempo, en dat hebben wij 13 uur lang vanuit de front-row seats mogen aanschouwen ;)
Bij aankomst in Cemoro Lewang (het dorpje dat dient als uitvalsbasis naar de Bromo vulkaan), was het al dik avond en het restaurant van het hotel gesloten. Met honger naar bed dus (op de ene appel na die we van Nederlandse vrienden gekregen hadden ;)). We moesten ook weer vroeg op, om 3u30, om de zosopgang te zien boven de Bromo. Natuurlijk vergissen ze zich en worden we wakker gemaakt om 3u, maar dit geheel terzijde. Bij aankomst aan het viewpoint was het een drukte van jewelste van jeeps, we konden niet meer verder. Eruit dus en te voet verder. Iemand raadde ons aan om het "alternatief" viewpoint te nemen, want de originele zouden we niet meer halen voor zonsopgang. Achteraf gezien een zeer goeie raad, want we hoorden later dat het boven drummen was voor een foto (ongelooflijk toch). Op de alternatieve site stonden we met een man of 20, plaats zat en een rustige sfeer. En dan tenslotte...zonsopgang boven een van de mooiste panorama's die we ooit gezien hebben. De rokende krater van de Bromo vulkaan in een zee van zand, geflankeerd door een perfecte kegelvormige (oude) vulkaan. Schitterend! De rit meer dan waard.
Onze volgende stop was Kawah Ijen, eveneens een vulkaan met een kratermeer en tevens een plaats waar met zwavel ontgint. Weer vroeg opstaan dus (4 uur), om de wandeling in alle koelte te kunnen doen. Een klim van een uur, met als resultaat weer een bijzonder mooi panorama: een enorme krater, gevuld met een meer en overal felgeel zwavelgesteente gehuld in bijtende rook. Bijtend, zeer zeker....we daalden af in de krater om de ontginning van dicht bij te zien (die gebeurt ZEER artisanaal btw, met pikhouweel en mandjes om de zwavel naar boven te dragen). Soit, we kwamen iets te dicht bij toen de wind plots keerde en we midden in de zwaveldampen terecht kwamen. Vreselijk gevoel, je krijgt geen lucht meer, je longen branden, je ogen tranen. Lopen dus, richting open lucht en hoesten tot je longen er bijna uit liggen...brrr....Gelukkig was het ook redelijk snel over, en konden we op os gemak terug de krater uit klimmen.
Na Ijen was het tijd om Java te verlaten, met de ferry naar Bali. En voor onze laatste dagen, nog eens tijd om onszelf te soigneren. Nederlandse reizigers hebben ons de gouden tip aan de hand gedaan om te logeren in Mimpi Resort, een duikresort aan de Noordwestkust van Bali. Niet goedkoop (ahum), maar wel super. Onze eigen villa (lees, luxueuze bungalow), met prive jacuzzi - gevoed door natuurlijke warmwaterbron - en openluchtbadkamer. Hmm, heerlijk.
Plus, en dat is de belangrijkste reden, vlakbij Menjangan Island gelegen, de mooiste plaats in Bali om te duiken. We hebben in totaal 6 duiken gedaan, die waren allemaal bijzonder mooi. Van Cave Point tot Eel Garden tot Coral Garden, overal even magnifiek onderwater. De foto's zullen jullie binnenkort wel in de maag gesplitst krijgen, wees gerust ;)
En nu is het onze laatste avond, we zijn in Sanur, niet ver van de luchthaven. Een rustige, beetje saaie badplaats, maar goed, lang blijven we hier toch niet. Nog even van de zon genieten en dan het Qantas-vliegtuig op en richting Belgie.
Zo, dit was het. De rest krijgen jullie dan we live te horen en te zien :)
Toedeloe!
Frank
vrijdag 10 oktober 2008
vrijdag 3 oktober 2008
Borubudur en Prambanan
Hallo iedereen,
Deze keer een bericht vanuit Yogyakarta, Yogya voor de vrienden, op het dichtbevolkte en drukke Java. Een stad van een half miljoen mensen, niet te groot dus, maar wel vol met stinkende brommertjes en andersoortig druk verkeer. Gelukkig ligt ons hotelletje in een rustige zijstraat en zijn we gespaard van de uitlaatgassen...
Deze morgen zijn we - weer bij zonsopgang, dus weer vroeg op - de wereldberoemde site van Borobudur gaan bezoeken.
Deze boeddhistische tempel is opgebouwd in piramidevorm, elke verdieping symboliseert een stap dichter bij het nirvana.
De top wordt bekroond door een grote stupa (een koepel), daarna volgen respectievelijk 16,24 en 32 stupas en daarna volgen nog 3 verdiepingen met goed bewaarde boeddhistische friezen...
In elk geval, het nirvana was vandaag zeer populair, want veel Javanaisekes hebben congee (post-Ramadan), en bezoeken in groten getale hun erfgoed. Nog geluk dat we er echt wel vroeg waren of we hadden serieus mogen Photoshoppen om in-de-weg-van-de-camera-lopende Javanaisekes van onze foto's af te zwieren.
Hetzelfde verhaal aan de Hindoeistische tempels van Prambanan. Daar waren enkele tempels afgezet, wegens renovatie na een zware aardbeving in 2006. Zeer indrukwekkende tempels wel...
Zo gezien internet net iets sneller is dan op Bali, als toemaatje een foto van Borobudur bij zonsopgang.
Morgen vertrekken we naar Bromo, actieve vulkaan (zijn we fan van, dat weten de meesten onder jullie al ;))
Groeten
Frank
woensdag 1 oktober 2008
Van verdwaalde duikers en schorpioenen...
Hallo iedereen,
Eventjes een snelle update...
Net terug van de Gili's, de bounty-eilandjes ten noorden van Lombok. We hebben daar 3 dagen lekker van zon, zee en strand genoten, samen met mijn ex-collega en wereldreiziger Jeroen. Van de 3 Gili eilanden hebben we de rustiger variant gekozen, Gili Air. Een goeie keus, zo bleek...
We hebben ons duikparcours verder gezet en 4 duiken gedaan, naar plaatsen met veelbelovende namen als Shark Point, Manta Point, Bounty Reef. Was zeer mooi: haaien gezien van dichtbij, schildpadden, en een hele schare aan FindingNemo-visjes. Nochtans, de schrik sloeg ons even om het hart: op weg van Bali naar Gili hebben we op volle zee 5 verdwaalde duikers opgepikt. De sukkelaars lagen al 3,5 uur in het water, waren door de sterke stroming afgedreven en hun boot had ze niet meer teruggevonden. Het liep ook al tegen de avond, dus ze hebben echt veel geluk gehad. De schrik voor de stroming zat er dus wel wat in bij ons. Maar we zijn doorgegaan met de duik, en jawel, er was wel behoorlijk wat stroming, maar we zijn mooi in groep kunnen blijven. Niks aan de hand dus.
Naast duiken kun je vanop het strand ook schitterend snorkelen. Onze onderwatercamera heeft al goeie diensten geleverd. Moest internet niet zo traag zijn, dan zou ik paar fotokes opladen, maar het zal voor thuis zijn vrees ik.
Net voor ons vertrek naar Bali is Jeroen gebeten door een schorpioen :( Het beest is op zijn rugzak verzeild geraakt, en zat geklemd tussen zijn rugzak en zijn t-shirt, met een stevige steek als resultaat. Even paniek dus, maar de locals hebben ons gerustgesteld dat de lokale schorpioenen niet zo gevaarlijk zijn als wij wel denken.
We hebben daarnet afscheid genomen van Jeroen, hij gaat naar Kuta. Wijzelf zijn na lang beraad tot een beslissing gekomen. Eerste optie was een excursie naar Komodo, maar dat hebben we afgeschreven wegens te lang onderweg. Tweede optie was trekking op de vulkaan Gunung Rinjani, maar dat hebben we ook afgeschreven. Van op het strand van Gili Air kun je het weer op Lombok perfect zien. Wel, het zag er ginds zeer donker en regenachtig uit. Geen Rinjani dus.
Dan optie 3: we vliegen morgen naar Yogjakarta op Java. Tijd om wat cultuur op te snuiven, zoals de tempels van Borubudur en Prambanan. En daarna nog even een kijkje nemen op de Bromo vulkaan, en stilaan terug afzakken richting Bali.
Voila. Als internet een beetje meewil op Java, dan blog ik daar nog verder, en zitten er zelfs misschien een paar fotokes bij.
Tot dusver uw correspondent in Bali.
Selamat malam!
Frank
Eventjes een snelle update...
Net terug van de Gili's, de bounty-eilandjes ten noorden van Lombok. We hebben daar 3 dagen lekker van zon, zee en strand genoten, samen met mijn ex-collega en wereldreiziger Jeroen. Van de 3 Gili eilanden hebben we de rustiger variant gekozen, Gili Air. Een goeie keus, zo bleek...
We hebben ons duikparcours verder gezet en 4 duiken gedaan, naar plaatsen met veelbelovende namen als Shark Point, Manta Point, Bounty Reef. Was zeer mooi: haaien gezien van dichtbij, schildpadden, en een hele schare aan FindingNemo-visjes. Nochtans, de schrik sloeg ons even om het hart: op weg van Bali naar Gili hebben we op volle zee 5 verdwaalde duikers opgepikt. De sukkelaars lagen al 3,5 uur in het water, waren door de sterke stroming afgedreven en hun boot had ze niet meer teruggevonden. Het liep ook al tegen de avond, dus ze hebben echt veel geluk gehad. De schrik voor de stroming zat er dus wel wat in bij ons. Maar we zijn doorgegaan met de duik, en jawel, er was wel behoorlijk wat stroming, maar we zijn mooi in groep kunnen blijven. Niks aan de hand dus.
Naast duiken kun je vanop het strand ook schitterend snorkelen. Onze onderwatercamera heeft al goeie diensten geleverd. Moest internet niet zo traag zijn, dan zou ik paar fotokes opladen, maar het zal voor thuis zijn vrees ik.
Net voor ons vertrek naar Bali is Jeroen gebeten door een schorpioen :( Het beest is op zijn rugzak verzeild geraakt, en zat geklemd tussen zijn rugzak en zijn t-shirt, met een stevige steek als resultaat. Even paniek dus, maar de locals hebben ons gerustgesteld dat de lokale schorpioenen niet zo gevaarlijk zijn als wij wel denken.
We hebben daarnet afscheid genomen van Jeroen, hij gaat naar Kuta. Wijzelf zijn na lang beraad tot een beslissing gekomen. Eerste optie was een excursie naar Komodo, maar dat hebben we afgeschreven wegens te lang onderweg. Tweede optie was trekking op de vulkaan Gunung Rinjani, maar dat hebben we ook afgeschreven. Van op het strand van Gili Air kun je het weer op Lombok perfect zien. Wel, het zag er ginds zeer donker en regenachtig uit. Geen Rinjani dus.
Dan optie 3: we vliegen morgen naar Yogjakarta op Java. Tijd om wat cultuur op te snuiven, zoals de tempels van Borubudur en Prambanan. En daarna nog even een kijkje nemen op de Bromo vulkaan, en stilaan terug afzakken richting Bali.
Voila. Als internet een beetje meewil op Java, dan blog ik daar nog verder, en zitten er zelfs misschien een paar fotokes bij.
Tot dusver uw correspondent in Bali.
Selamat malam!
Frank
donderdag 25 september 2008
Tropisch Bali
De karakteristieke geur van de tropen, dat is het eerste wat je tegenmoet komt bij het verlaten van de luchthaven. Heerlijk na onze rotzomer...
De eerste dagen verbleven we in Seminyak,net boven Kuta, partycentrum van de Aussies en bekend om zijn excellente surfbranding.
Daarna zijn we naar Ubud gereden, een leuk stadje met veel kunstenaars, al dan niet getalenteerd :). We logeerden daar in een bungalow met prachtig uitzicht over de rijstvelden. Dit was ook de uitvalsbasis voor een sunrise-trek op de actieve vulkaan Gunung Batur. Om 2u30 opstaan en dan met een zaklamp de berg op, om om 6u de zon te zien opkomen boven naburig Lombok. Schitterend!
Ik schrijf dit in een mini-internet cafe - welgeteld 1 pc - in Tulamben,aan de Oostkust van Bali. We logeren in het duikresort van Tauch Terminal, een Duitse duikorganisatie. Deze morgen zijn we voor de eerste keer gaan duiken deze vakantie, naar het wrak van een Amerikaans schip, de USS Liberty,getorpedeerd door de Japanners in 42. Spectaculair om de boeg zo Titanicsgewijs te zien opdoemen in het water. Deze middag zijn we dan nog gaan duiken naar de Coral Garden, maar dat viel beetje tegen. We zijn natuurlijk ook al verwend na de Rode Zee vorig jaar...
Morgen doen we nog 2 duiken, en dan steken we over naar Lombok.
Sorry dat deze post kort uitvalt, maar de meter loopt en internet is hier pokketraag...
Binnenkort meer!
Groeten
F&J
De eerste dagen verbleven we in Seminyak,net boven Kuta, partycentrum van de Aussies en bekend om zijn excellente surfbranding.
Daarna zijn we naar Ubud gereden, een leuk stadje met veel kunstenaars, al dan niet getalenteerd :). We logeerden daar in een bungalow met prachtig uitzicht over de rijstvelden. Dit was ook de uitvalsbasis voor een sunrise-trek op de actieve vulkaan Gunung Batur. Om 2u30 opstaan en dan met een zaklamp de berg op, om om 6u de zon te zien opkomen boven naburig Lombok. Schitterend!
Ik schrijf dit in een mini-internet cafe - welgeteld 1 pc - in Tulamben,aan de Oostkust van Bali. We logeren in het duikresort van Tauch Terminal, een Duitse duikorganisatie. Deze morgen zijn we voor de eerste keer gaan duiken deze vakantie, naar het wrak van een Amerikaans schip, de USS Liberty,getorpedeerd door de Japanners in 42. Spectaculair om de boeg zo Titanicsgewijs te zien opdoemen in het water. Deze middag zijn we dan nog gaan duiken naar de Coral Garden, maar dat viel beetje tegen. We zijn natuurlijk ook al verwend na de Rode Zee vorig jaar...
Morgen doen we nog 2 duiken, en dan steken we over naar Lombok.
Sorry dat deze post kort uitvalt, maar de meter loopt en internet is hier pokketraag...
Binnenkort meer!
Groeten
F&J
woensdag 23 januari 2008
Foto's online op Webshots
Enkel foto's (selectie van selectie van ... ;)) van Ecuador en de Galapagos staan online,op
http://community.webshots.com/user/fsalliau
http://community.webshots.com/user/fsalliau
maandag 7 januari 2008
Dierenleed, haciendas en adembenemend Cotopaxi
¡Ola!
Na ons tripje naar de Oriente hebben we vanuit de stad Latacunga met de lokale bus de - naar men zegt - mooiste Indianenmarkt van Ecuador bezocht: de donderdagmarkt van Saquisili (uit te spreken als sakisli met nadruk op de li). Kleurrijke, drukke markt, en niet voor gevoelige zielen. Caviatjes die op een hoop liggen in grote manden, kippen (sommige al dood, andere halfdood) die zieltogend met de poten aan elkaar vastgebonden op de grond liggen, een schaap dat zich op 3 poten moest voortbewegen en door zijn eigenares aan de vierde poot voortgetrokken wordt. GAIA zou hier een rolberoerte krijgen, zeker weten.
In de namiddag zijn we met de bus verder de heuvels in getrokken naar de Laguna Quilotoa, een prachtig kratermeer van 400m diep. We zijn afgedaald tot aan het meer, wat goed te doen was, de tocht naar boven daarentegen was heel wat zwaarder (het meer ligt op 3800m hoogte)
We logeerden de voorbije 3 dagen in hacienda El Porvenir, eveneens op 3800m hoogte, vlakbij het nationaal park Cotopaxi. Hoevetoerisme inderdaad, en bijzonder aangenaam. Een gezellige living met grote open haard, prachtig uitzicht over de valleien naar het noorden, zicht op een weide met lama´s en paarden en een supervriendelijke bediening.
We dachten dat het vol met toeristen ging zitten, integendeel, we zaten er zo goed als alleen. Bizar, want het is helemaal niet duur.
Voor wie een trip naar Ecuador plant, het is een aanrader. De hacienda wordt gerund door volgende organisatie: www.tierradelvolcan.com
De sterattractie van het nationaal park Cotopaxi is de gelijknamige vulkaan, van 5897m hoogte. Adembenemend, jawel, dat bedoel ik ook letterlijk. Een dagtrip naar het nationaal park bracht ons op een gemiddelde hoogte van 4000m. We zijn tot 4500m gereden met de auto en dan te voet naar de refugio op 4800m hoogte. Man man, dat was verre van evident. De lucht is echt al ijl op die hoogte, elke 10 stappen moet je even rusten en je adem terug op peil brengen. Voeg daar een harde wind en stuifsneeuw aan toe, en het plaatje is compleet :)
Eenmaal beneden zijn onze inspanningen beloond, de bewolking rond de vulkaan is dan grotendeels opgelost en we hebben enkele mooie foto's kunnen maken.
Op deze hoogte neemt het landschap in de Andes de vorm aan van de paramo, een kaal, rotsig - en vrij Schots aandoend - landschap. Heel bizar als je bedenkt dat we vlak op de evenaar zitten...
Gisteren zijn we dan met een gids gaan paardrijden. Niet dat we dat kunnen hoor, gelukkig waren de paardjes behoorlijk rustig. Jim had wel een koppig beest dat altijd achterop sukkelde en nooit met de groep mee wou. En dat voor zijn eerste keer ;)
Prachtige tocht wel, in de heuvels boven de hacienda met zicht op de vulkanen en de valleien. Mooie afsluiter dus, want nu zijn we terug in het drukke Quito...
Jep, onze laatste dag. Straks nog even de oude stad opnieuw bezoeken (het is nu zonnig, in tegenstelling tot vorige keer).
Vannacht moeten we vroeg op, om 4u. Ons vliegtuig naar Miami vertrekt om 7u. Hopelijk halen we alle connecties (Quito-Miami-Chicago-Brussel) op tijd. Ze zijn redelijk krap, maar goed, we zien wel.
Voila, dit is het dan. Jim en ik zijn het er over eens dat dit een zeer geslaagde vakantie geworden is. Ecuador is een vriendelijk land, met een grote verscheidenheid aan natuur en en een zeer vriendelijke bevolking. Aanrader dus!
En dan nog heet van de naald: de Tungurahuavulkaan waar we enkele dagen geleden waren is aan het uitbarsten, een 1000tal mensen zijn ge-evacueerd. Dedju dat we dat spektakel nu net gemist hebben!
De groeten en tot heel binnenkort in België!
Frank & Jim
Na ons tripje naar de Oriente hebben we vanuit de stad Latacunga met de lokale bus de - naar men zegt - mooiste Indianenmarkt van Ecuador bezocht: de donderdagmarkt van Saquisili (uit te spreken als sakisli met nadruk op de li). Kleurrijke, drukke markt, en niet voor gevoelige zielen. Caviatjes die op een hoop liggen in grote manden, kippen (sommige al dood, andere halfdood) die zieltogend met de poten aan elkaar vastgebonden op de grond liggen, een schaap dat zich op 3 poten moest voortbewegen en door zijn eigenares aan de vierde poot voortgetrokken wordt. GAIA zou hier een rolberoerte krijgen, zeker weten.
In de namiddag zijn we met de bus verder de heuvels in getrokken naar de Laguna Quilotoa, een prachtig kratermeer van 400m diep. We zijn afgedaald tot aan het meer, wat goed te doen was, de tocht naar boven daarentegen was heel wat zwaarder (het meer ligt op 3800m hoogte)
We logeerden de voorbije 3 dagen in hacienda El Porvenir, eveneens op 3800m hoogte, vlakbij het nationaal park Cotopaxi. Hoevetoerisme inderdaad, en bijzonder aangenaam. Een gezellige living met grote open haard, prachtig uitzicht over de valleien naar het noorden, zicht op een weide met lama´s en paarden en een supervriendelijke bediening.
We dachten dat het vol met toeristen ging zitten, integendeel, we zaten er zo goed als alleen. Bizar, want het is helemaal niet duur.
Voor wie een trip naar Ecuador plant, het is een aanrader. De hacienda wordt gerund door volgende organisatie: www.tierradelvolcan.com
De sterattractie van het nationaal park Cotopaxi is de gelijknamige vulkaan, van 5897m hoogte. Adembenemend, jawel, dat bedoel ik ook letterlijk. Een dagtrip naar het nationaal park bracht ons op een gemiddelde hoogte van 4000m. We zijn tot 4500m gereden met de auto en dan te voet naar de refugio op 4800m hoogte. Man man, dat was verre van evident. De lucht is echt al ijl op die hoogte, elke 10 stappen moet je even rusten en je adem terug op peil brengen. Voeg daar een harde wind en stuifsneeuw aan toe, en het plaatje is compleet :)
Eenmaal beneden zijn onze inspanningen beloond, de bewolking rond de vulkaan is dan grotendeels opgelost en we hebben enkele mooie foto's kunnen maken.
Op deze hoogte neemt het landschap in de Andes de vorm aan van de paramo, een kaal, rotsig - en vrij Schots aandoend - landschap. Heel bizar als je bedenkt dat we vlak op de evenaar zitten...
Gisteren zijn we dan met een gids gaan paardrijden. Niet dat we dat kunnen hoor, gelukkig waren de paardjes behoorlijk rustig. Jim had wel een koppig beest dat altijd achterop sukkelde en nooit met de groep mee wou. En dat voor zijn eerste keer ;)
Prachtige tocht wel, in de heuvels boven de hacienda met zicht op de vulkanen en de valleien. Mooie afsluiter dus, want nu zijn we terug in het drukke Quito...
Jep, onze laatste dag. Straks nog even de oude stad opnieuw bezoeken (het is nu zonnig, in tegenstelling tot vorige keer).
Vannacht moeten we vroeg op, om 4u. Ons vliegtuig naar Miami vertrekt om 7u. Hopelijk halen we alle connecties (Quito-Miami-Chicago-Brussel) op tijd. Ze zijn redelijk krap, maar goed, we zien wel.
Voila, dit is het dan. Jim en ik zijn het er over eens dat dit een zeer geslaagde vakantie geworden is. Ecuador is een vriendelijk land, met een grote verscheidenheid aan natuur en en een zeer vriendelijke bevolking. Aanrader dus!
En dan nog heet van de naald: de Tungurahuavulkaan waar we enkele dagen geleden waren is aan het uitbarsten, een 1000tal mensen zijn ge-evacueerd. Dedju dat we dat spektakel nu net gemist hebben!
De groeten en tot heel binnenkort in België!
Frank & Jim
woensdag 2 januari 2008
Van de kleine hel naar de Amazone en terug
Een gelukkig nieuwjaar voor jullie allemaal!
Ik weet het, het heeft enige tijd geduurd voor jullie weer wat nieuws kregen. We vierden eindejaar in de Amazone, zonder internet.
Eventjes een update:
Na Cuenca reden we met onze Nederlandse Galapagos-vrienden Ruud-Jan en Viviane (die kloegen over het feit dat ze hier niet vermeld werden, bij deze rechtgezet lieve vrienden, haha :P) naar het stadje Baños.
Deze stad ligt aan de voet van de aktieve vulkaan Tungurahua, in het Quichua-dialect "de kleine hel". Deze vulkaan is stevig uitgebarsten eind jaren 90, met een algemene evacuatie als gevolg. Ondertussen is hij wat gekalmeerd, het rommelt af en toe en de vulkaan stoot regelmatig donkere rookpluimen uit, en af en toe eens een rots ter grootte van een huis ;). De rookpluimen hebben we goed kunnen zien tijdens de busrit. Voor de hispanofielen onder jullie, Baños betekent baden in het Spaans - en ook WC maar dit geheel terzijde - en inderdaad, hier zijn zeer hete warmwaterbronnen aan de voet van de berg. Daar is een plezant zwembadcomplex rondgebouwd met baden van verschillende temperaturen, van gewoon koud tot zeer heet.
Ideaal voor relaxen en ontspannen van de spieren na fysieke inspanningen. Eventjes een akelig moment toen een bejaarde Ecuadoriaanse dame in het heet bad naast ons een epilepsie-aanval kreeg. We hebben ze net van de verdrinkingsdood kunnen redden en gelukkig was er onder de badgasten ook een dokter, die heeft ze weer bij haar positieven kunnen brengen. Gelukkig is het goed afgelopen.
De fysieke inspanningen dan...Wel, na onze verwencruise op Galapagos hadden we behoefte aan wat aktie. De eerste dag zijn we gaan fietsen, richting Amazonewoud, dus de Andes af ;) Het regende behoorlijk, we waren dus zeiknat en bemodderd. In de namiddag werd het beter, dan hebben we nog een paar watervallen bezocht en de bus terug naar Baños genomen. Nee, we zagen het niet zitten om terug te fietsen, dus no comment ;)
De dag er op was het nog altijd wat wisselvallig, maar dan zijn we met ons vieren een stevige wandeling gaan maken naar een uitkijkpunt op de vulkaan.Halverwege werden we tijdens een rustpauze weggejaagd door een lokale wantrouwige madam; ze gooide met stenen naar ons en stuurde haar hond op ons af. Vanaf toen refereerden we naar de Inca-heks. Boven aan het uitkijkpunt was het een kale bedoening. Overal grijs en mistig. Maar dit zou Ecuador niet zijn als het weer niet snel van gedachten zou veranderen. Een kwartiertje wachten en we kregen Tunguruhua in bijna volle glorie te zien. De top bleef gehuld in wolken, maar desalniettemin waren we blij met de beloning. De afdaling naar Baños langs een alternatief pad is niet zonder slag of stoot gebeurd. Het was er bijzonder *glad* en steil, elkaar zien stuntelen bijna zittend op onze kont heeft ons paar keer bijna de slappe lach bezorgd (nietwaar Nederlandse vrienden? ;))
De dag erop hebben we afscheid genoment van elkaar en zijn Jim en ik doorgereisd naar de Amazone. We hebben oudejaar gevierd in de lodge Hakuna Matata (www.hakunamat.com) in Tena, aan de rand van het regenwoud. We zijn daar bijzonder hartelijk ontvangen door de Vlaamse eigenaars Rudy en Marcelina (van Knokke nota bene). Ze zijn 10 jaar geleden verhuisd naar Ecuador en runnen daar nu die lodge. We zijn er goed gesoigneerd, met Belgische keuken met een Ecuadoriaans tintje, een zwembad, een zandstrand aan de rivier. Super om enkele dagen te ontspannen!
Met de Quichua-gids Octavio, geboren en getogen in de jungle en kleinzoon van een shamaan - hebben we een hele dag een jungle tocht gedaan. Geen spectaculaire grote beesten gezien, maar wel vogels, insecten, spinnen, gifkikkers en vooral het immens groene regenwoud. Was wel tof. Zelfs vlakbij de lodge zit van alle soorten beesterij. Achter het zwembad zit een tarantulanest, even verderop een zeer agressieve bananenspin, die je op zijn Arachnophobia-films kan bespringen met uitgestrekte poten. Rudi kwam ook even langs onze tafel met een baby-vogelspin die van het dak gevallen was. Charmante beestjes allemaal ;)
Oudejaar vieren met champagne in een subtropisch klimaat met enkele Ecuadoriaanse en Argentijnse gasten, en met salsa-muziek was gezellig en ne keer iets anders. Nu, we hebben het niet laat gemaakt hoor, want van de buitenlucht en de vochtige warmte word je wel moe.
Vandaag zijn we dan van 600 meter naar 2600 meter gereden met de bus, naar de stad Latacunga. Van hieruit vertrekken we morgen naar Saquisili. Men zegt dat de donderdagmarkt de mooiste markt is van Ecuador. En daarna gaan we wandelen bij het kratermeer van Quilotoa. De laatste dagen van onze reis gaan we doorbrengen in een hacienda vlakbij de vulkaan Cotopaxi. Maar meer daarover later!
Groetjes en tot de volgende post, vanuit Ecuador of vanuit Belgica.
Frank
Ik weet het, het heeft enige tijd geduurd voor jullie weer wat nieuws kregen. We vierden eindejaar in de Amazone, zonder internet.
Eventjes een update:
Na Cuenca reden we met onze Nederlandse Galapagos-vrienden Ruud-Jan en Viviane (die kloegen over het feit dat ze hier niet vermeld werden, bij deze rechtgezet lieve vrienden, haha :P) naar het stadje Baños.
Deze stad ligt aan de voet van de aktieve vulkaan Tungurahua, in het Quichua-dialect "de kleine hel". Deze vulkaan is stevig uitgebarsten eind jaren 90, met een algemene evacuatie als gevolg. Ondertussen is hij wat gekalmeerd, het rommelt af en toe en de vulkaan stoot regelmatig donkere rookpluimen uit, en af en toe eens een rots ter grootte van een huis ;). De rookpluimen hebben we goed kunnen zien tijdens de busrit. Voor de hispanofielen onder jullie, Baños betekent baden in het Spaans - en ook WC maar dit geheel terzijde - en inderdaad, hier zijn zeer hete warmwaterbronnen aan de voet van de berg. Daar is een plezant zwembadcomplex rondgebouwd met baden van verschillende temperaturen, van gewoon koud tot zeer heet.
Ideaal voor relaxen en ontspannen van de spieren na fysieke inspanningen. Eventjes een akelig moment toen een bejaarde Ecuadoriaanse dame in het heet bad naast ons een epilepsie-aanval kreeg. We hebben ze net van de verdrinkingsdood kunnen redden en gelukkig was er onder de badgasten ook een dokter, die heeft ze weer bij haar positieven kunnen brengen. Gelukkig is het goed afgelopen.
De fysieke inspanningen dan...Wel, na onze verwencruise op Galapagos hadden we behoefte aan wat aktie. De eerste dag zijn we gaan fietsen, richting Amazonewoud, dus de Andes af ;) Het regende behoorlijk, we waren dus zeiknat en bemodderd. In de namiddag werd het beter, dan hebben we nog een paar watervallen bezocht en de bus terug naar Baños genomen. Nee, we zagen het niet zitten om terug te fietsen, dus no comment ;)
De dag er op was het nog altijd wat wisselvallig, maar dan zijn we met ons vieren een stevige wandeling gaan maken naar een uitkijkpunt op de vulkaan.Halverwege werden we tijdens een rustpauze weggejaagd door een lokale wantrouwige madam; ze gooide met stenen naar ons en stuurde haar hond op ons af. Vanaf toen refereerden we naar de Inca-heks. Boven aan het uitkijkpunt was het een kale bedoening. Overal grijs en mistig. Maar dit zou Ecuador niet zijn als het weer niet snel van gedachten zou veranderen. Een kwartiertje wachten en we kregen Tunguruhua in bijna volle glorie te zien. De top bleef gehuld in wolken, maar desalniettemin waren we blij met de beloning. De afdaling naar Baños langs een alternatief pad is niet zonder slag of stoot gebeurd. Het was er bijzonder *glad* en steil, elkaar zien stuntelen bijna zittend op onze kont heeft ons paar keer bijna de slappe lach bezorgd (nietwaar Nederlandse vrienden? ;))
De dag erop hebben we afscheid genoment van elkaar en zijn Jim en ik doorgereisd naar de Amazone. We hebben oudejaar gevierd in de lodge Hakuna Matata (www.hakunamat.com) in Tena, aan de rand van het regenwoud. We zijn daar bijzonder hartelijk ontvangen door de Vlaamse eigenaars Rudy en Marcelina (van Knokke nota bene). Ze zijn 10 jaar geleden verhuisd naar Ecuador en runnen daar nu die lodge. We zijn er goed gesoigneerd, met Belgische keuken met een Ecuadoriaans tintje, een zwembad, een zandstrand aan de rivier. Super om enkele dagen te ontspannen!
Met de Quichua-gids Octavio, geboren en getogen in de jungle en kleinzoon van een shamaan - hebben we een hele dag een jungle tocht gedaan. Geen spectaculaire grote beesten gezien, maar wel vogels, insecten, spinnen, gifkikkers en vooral het immens groene regenwoud. Was wel tof. Zelfs vlakbij de lodge zit van alle soorten beesterij. Achter het zwembad zit een tarantulanest, even verderop een zeer agressieve bananenspin, die je op zijn Arachnophobia-films kan bespringen met uitgestrekte poten. Rudi kwam ook even langs onze tafel met een baby-vogelspin die van het dak gevallen was. Charmante beestjes allemaal ;)
Oudejaar vieren met champagne in een subtropisch klimaat met enkele Ecuadoriaanse en Argentijnse gasten, en met salsa-muziek was gezellig en ne keer iets anders. Nu, we hebben het niet laat gemaakt hoor, want van de buitenlucht en de vochtige warmte word je wel moe.
Vandaag zijn we dan van 600 meter naar 2600 meter gereden met de bus, naar de stad Latacunga. Van hieruit vertrekken we morgen naar Saquisili. Men zegt dat de donderdagmarkt de mooiste markt is van Ecuador. En daarna gaan we wandelen bij het kratermeer van Quilotoa. De laatste dagen van onze reis gaan we doorbrengen in een hacienda vlakbij de vulkaan Cotopaxi. Maar meer daarover later!
Groetjes en tot de volgende post, vanuit Ecuador of vanuit Belgica.
Frank
Abonneren op:
Posts (Atom)
