Bumpy ride to the pinguinos on Chiloe

De eerste dag doe je het best rustig aan, niet te veel fysieke inspanningen. Een excursie met een gids naar de pinguins op het eiland Chiloe leek ons ideaal.
Om 9 u ´s morgens kwam Sergio, onze gids, ons oppikken. No habla ingles blijkbaar en wij no habla español (allee ik een klein beetje Pfaff-spaans, dat wel). Ach, niet erg, lukt zo ook wel. Sympatieke jongen, en niet onknap, meer moeten we niet hebben.
De korte, maar hevige ferryrit naar Chiloe heeft de jongen evenwel genekt. Mi siento mal, zei em, en of ik het stuur even wou overnemen. Tuurlijk.
Even kort over Chiloe zelf: een eiland, 100 op 50 km, zeer groen en regenachtig (nee, wij hadden zon), en vol rollende heuvels en groene weiden, zeer charmant. En qua cultuur heel typisch naar men zegt, anders dan de rest van Chili. Soit.
En ze hebben dus ook pinguins. En jullie weten, wij zijn dol op pinguins.
Magellaanse en Humboldts hebben ze, ze lijken op elkaar, maar de ene heeft een streepke meer op de buik dan de andere. Darwin zal wel weten waarom...
Ze zijn zoals alle pinguins bijzonder fotogeniek, tenminste als de camera mee wil. Jawel, mijn zoomlens had het lef om de veelzeggende foutmelding Err 99 te tonen op het display. Ik heb me er net van kunnen weerhouden het ding in zee te kieperen (zeer herkenbare reactie voor de mensen die me goed kennen) . Jim daarentegen heeft een 25-tal foto´s genomen, dus materiaal genoeg. En, jawel, mijn camera werkt nog, maar niet met de zoomlens. Techniek, ha, can´t live with it en can´t live without it.
Dit was trouwens allemaal nieuws van gisteren, oud nieuws dus.
Op dit moment zijn we net terug van een schitterende dag wandelen aan de voet van de vulkaan Osorno (je weet wel, El Volcan Perfecto). Prachtig weer gehad, dat geef ik jullie nog mee.
Voor een volledig verslag nog even geduld tot de volgende blogpost.

Groetjes, noch immer aus Puerto Varas

Nog niet bij de Grote Voeten, wel bij de Grote Meren

Lieve lezers

Een trip van 36 uur is niet niks. Maar jong en veerkrachtig als we - nog altijd - zijn, kunnen we daar zonder meer tegen. Maar toch zijn we wel een beetje moe. Gent - Brussel - Parijs - Santiago (14 uur) - Puerto Varas kruipt in de kleren. Maar who cares, bij het aanschouwen van al dit moois. Vermoeidheid, daar denken we niet meer aan, bij het uitzicht op de pijnlijk kegelvormige perfectie van Volcan Osorno. De stichters van Puerto Varas, op de oevers van Lago Llanquihue (onuitspreekbaar, ik geef toe) hadden ongetwijeld een uitgekiend biznizplan voor ogen toen ze hun Deutsche Enclave hier stichtten, in het hart van het Chileense merengebied. Genau een wunderbar aussicht, moesten ze gedacht hebben. En met het wunderbare aussicht komen vele decennia later de horden toeristen van datzelfde aussicht genieten. Jawel, het is hier bijzonder schoon.
Eventjes hadden we het euvele idee om Osorno te beklimmen, maar de charmante Frau Appel (ja zo heet ze) verzekerde ons met de glimlach dat "enige ervaring toch wenselijk was". Dag idee. Andere optie dan...tripje naar de pinguins op het eiland Chiloe? Hmm, rustig voor de eerste dag, ideaal om mee te beginnen. Hebben we dan ook gedaan, maar meer daarover in een volgend blogverslagje. Kinderbedtijd nu.

Viele Grussen aus Puerto Varas!

De avond ervoor

De out-of-office is ingesteld
De fleece hangt te drogen
De onderbroekjes ook
De rugzak is van de zolder gehaald
De ticketsmoneypassport liggen klaar
De hond is op logies
(en mist ons niet - maar wij hem wel)
4 weken 28 dagen puur natuur
In het land van de Grote Voeten
Daar leven we toch voor