Van de kleine hel naar de Amazone en terug

Een gelukkig nieuwjaar voor jullie allemaal!

Ik weet het, het heeft enige tijd geduurd voor jullie weer wat nieuws kregen. We vierden eindejaar in de Amazone, zonder internet.

Eventjes een update:
Na Cuenca reden we met onze Nederlandse Galapagos-vrienden Ruud-Jan en Viviane (die kloegen over het feit dat ze hier niet vermeld werden, bij deze rechtgezet lieve vrienden, haha :P) naar het stadje Baños.
Deze stad ligt aan de voet van de aktieve vulkaan Tungurahua, in het Quichua-dialect "de kleine hel". Deze vulkaan is stevig uitgebarsten eind jaren 90, met een algemene evacuatie als gevolg. Ondertussen is hij wat gekalmeerd, het rommelt af en toe en de vulkaan stoot regelmatig donkere rookpluimen uit, en af en toe eens een rots ter grootte van een huis ;). De rookpluimen hebben we goed kunnen zien tijdens de busrit. Voor de hispanofielen onder jullie, Baños betekent baden in het Spaans - en ook WC maar dit geheel terzijde - en inderdaad, hier zijn zeer hete warmwaterbronnen aan de voet van de berg. Daar is een plezant zwembadcomplex rondgebouwd met baden van verschillende temperaturen, van gewoon koud tot zeer heet.
Ideaal voor relaxen en ontspannen van de spieren na fysieke inspanningen. Eventjes een akelig moment toen een bejaarde Ecuadoriaanse dame in het heet bad naast ons een epilepsie-aanval kreeg. We hebben ze net van de verdrinkingsdood kunnen redden en gelukkig was er onder de badgasten ook een dokter, die heeft ze weer bij haar positieven kunnen brengen. Gelukkig is het goed afgelopen.

De fysieke inspanningen dan...Wel, na onze verwencruise op Galapagos hadden we behoefte aan wat aktie. De eerste dag zijn we gaan fietsen, richting Amazonewoud, dus de Andes af ;) Het regende behoorlijk, we waren dus zeiknat en bemodderd. In de namiddag werd het beter, dan hebben we nog een paar watervallen bezocht en de bus terug naar Baños genomen. Nee, we zagen het niet zitten om terug te fietsen, dus no comment ;)
De dag er op was het nog altijd wat wisselvallig, maar dan zijn we met ons vieren een stevige wandeling gaan maken naar een uitkijkpunt op de vulkaan.Halverwege werden we tijdens een rustpauze weggejaagd door een lokale wantrouwige madam; ze gooide met stenen naar ons en stuurde haar hond op ons af. Vanaf toen refereerden we naar de Inca-heks. Boven aan het uitkijkpunt was het een kale bedoening. Overal grijs en mistig. Maar dit zou Ecuador niet zijn als het weer niet snel van gedachten zou veranderen. Een kwartiertje wachten en we kregen Tunguruhua in bijna volle glorie te zien. De top bleef gehuld in wolken, maar desalniettemin waren we blij met de beloning. De afdaling naar Baños langs een alternatief pad is niet zonder slag of stoot gebeurd. Het was er bijzonder *glad* en steil, elkaar zien stuntelen bijna zittend op onze kont heeft ons paar keer bijna de slappe lach bezorgd (nietwaar Nederlandse vrienden? ;))

De dag erop hebben we afscheid genoment van elkaar en zijn Jim en ik doorgereisd naar de Amazone. We hebben oudejaar gevierd in de lodge Hakuna Matata (www.hakunamat.com) in Tena, aan de rand van het regenwoud. We zijn daar bijzonder hartelijk ontvangen door de Vlaamse eigenaars Rudy en Marcelina (van Knokke nota bene). Ze zijn 10 jaar geleden verhuisd naar Ecuador en runnen daar nu die lodge. We zijn er goed gesoigneerd, met Belgische keuken met een Ecuadoriaans tintje, een zwembad, een zandstrand aan de rivier. Super om enkele dagen te ontspannen!
Met de Quichua-gids Octavio, geboren en getogen in de jungle en kleinzoon van een shamaan - hebben we een hele dag een jungle tocht gedaan. Geen spectaculaire grote beesten gezien, maar wel vogels, insecten, spinnen, gifkikkers en vooral het immens groene regenwoud. Was wel tof. Zelfs vlakbij de lodge zit van alle soorten beesterij. Achter het zwembad zit een tarantulanest, even verderop een zeer agressieve bananenspin, die je op zijn Arachnophobia-films kan bespringen met uitgestrekte poten. Rudi kwam ook even langs onze tafel met een baby-vogelspin die van het dak gevallen was. Charmante beestjes allemaal ;)
Oudejaar vieren met champagne in een subtropisch klimaat met enkele Ecuadoriaanse en Argentijnse gasten, en met salsa-muziek was gezellig en ne keer iets anders. Nu, we hebben het niet laat gemaakt hoor, want van de buitenlucht en de vochtige warmte word je wel moe.

Vandaag zijn we dan van 600 meter naar 2600 meter gereden met de bus, naar de stad Latacunga. Van hieruit vertrekken we morgen naar Saquisili. Men zegt dat de donderdagmarkt de mooiste markt is van Ecuador. En daarna gaan we wandelen bij het kratermeer van Quilotoa. De laatste dagen van onze reis gaan we doorbrengen in een hacienda vlakbij de vulkaan Cotopaxi. Maar meer daarover later!

Groetjes en tot de volgende post, vanuit Ecuador of vanuit Belgica.
Frank