Vulkanen, Allerheiligenmeren en aankomst in Klein Zwitserland

O o ik zit achter met dit hele bloggedoe.
Goed, ik ga het kort houden want ik heb net de cocktail a la casa achterovergekapt in ons hotel in Bariloche en ik voel het wel een beetje.
Ik was bij de pinguinos gebleven he? Juist.
De dag erop gingen we onze vulkaan even van nabij inspecteren. Of het schuune van verre was maar verre van schuune. Niet dus. Alhoewel, kleine schoonheidsfoutjes komen uiteindelijk toch aan het licht. Een kraterpuistje, de hellingen toch niet helemaal symmetrisch...Ach, het ding kan er ook niks aan doen. We hebben de vulkaan eer betoond door onze wandeling aan zijn basis, van Petrohue hotel aan de oever van Lago Todos Los Santos (mooie naam!) naar Paso Desolacion (ook mooie naam!) . En dat onder een blakende zon.
De dag erop keerden we terug naar dezelfde plaats, maar met een ander doel. Cruce De Los Lagos!, of het oversteken van de meren.
Jawel, in plaats van een saaie busreis naar Argentinie, kun je afwisselend met boot en bus de Andeaanse meren oversteken tot in Bariloche. Veel volk (grotendeels 65+ en Amerikaans van nationaliteit), en overgeorganiseerde tourguides. Mooie tocht, helaas onder een grotendeels grijze hemel. Onderweg uiteraard wat mensen leren kennen: Virginia, een Amerikaanse flower power lady op leeftijd die in de jaren 70 nog in Oostende gewoond heeft (of all places), en Ian, Ozzie-bloke onderweg van Londen naar Australie. We hebben hem uitgenodigd voor de Gentse feesten ;)
Nu zijn we in Bariloche, Argentinie, en eigenlijk al klaar om terug te vertrekken.
Bariloche is een kopie van een Zwitserse bergstad, met Sint-Bernardhonden en chalets, kaasfondue en al wat er bij hoort. De schitterende ligging incluis.
De eerste dag hier hebben we het Ciruito Chico afgefietst, onder een stralende zon, maar met een strakke tegenwind. 60 km op zijn Tom Boontjes, helling op en neer. Zadel- en spierpijn als resultaat, maar wel mooie tocht. Gisteren een wandeling van 18 km in Parque Nacional Los Arrayanes, een bosrijk gebied aan de noordkant van het meer. Aan lichaamsbeweging ontbreekt het ons niet, dat is zeker.
Goed, er staan mensen te dringen om deze pc te bemachtigen dus ik ga afsluiten. Meer vanuit Puerto Madryn aan de Atlantische kust...

Hasta luego!
Frank